چگونه خوش ، چگونه هميشه
پيشگفتار: ماه رمضان .
ماهي در پيش است كه پيغمبر اسلام حضرت محمد(ص) درباره آن مي فرمايند:
ماه خدا با بسياري فايده و رحمت و آمرزش بسوي شما رو كرده است، ماهي كه در نزد خدا
بهترين ماههاست، روزهايش بهترين روزها و شبهايش بهترين شبها مي باشند. ساعاتش
بهترين ساعات است. اين ماهي است كه به ضيافت خدا دعوت شده ايد.
چه نداي خوشي ، مهماني خدا. او كه به هر كاري توانا است. مهرباني كه
نيكيهايش سراسر وجود ما را فرا گرفته است. با دست هنرمند صنعش، بر ما اعضا، و جسم
را بخشيده است. و چراغ عقل را فرا راه ما قرار داده است. خدايي كه براي ما وجداني
سرزنش كننده قرار داده تا به راه او باز آييم، راه نه، بلكه شاهراه، تا به افقهاي
بلند و با عزت سعادت برسيم. مهماني خدا . چگونه هستيم براي اين مهماني؟ آيا
كثيفيها را از خود شسته ايم؟ يعني حمام رفته ايم؟ نه، او، هم ظاهر و هم بـاطن ما را
مـي بيند. چه خوب است، با حال پشيماني و اشك ندامت، خطاهاي خود را بشوييم، و در اين
مهماني، پاكيزه داخل شويم. چه خوب است، خود را با اعمالي كه او دوست دارد، زينت
بدهيم. (اعمالي كه او دوست دارد: نيكي كردن، كمك به ضعفا و فقيران، احسان به پدر و
مادر، خوش خلقي و غضب نكردن ، بر دلها نيشتر نزدن و... نيكيها، نيكيها، نيكيها،
...). راستي با اين صاحبخانه كه مهمان او مي شويد چه قصد كرده ايد بگوييد؟ من بگويم؟
.. مي گويم : خدا آنقدر به من نيكي كرده اي ، كه من جز نيكي نمي بينم. و آنقدر در
نزد تو از كرده هاي خود شرمسارم، كه اندازه ندارد. آخر تو به اين خوبي، و من به اين
بدي. پروردگار، هر چند بدم ، ولي محتاج تو هستم، و هر چند خطا كارم، ولي مي دانم كه
دوستم داري، مي شود مرا از شرمندگي درآوري و به من توفيق طاعت خود را بـدهي؟ مي شود
قدرشناس تو باشم؟ آخر تا كي، من نمكت را بخورم و نمكدان بشكنم؟ آري، خدايا من يك
معترفم. يك معترف. بر من بخششي كن.
آداب خوش زيستن
آداب عملي براي خوش زيستن:
ده چيز كه سبب نشاط در زندگي است:
1- راه رفتن 2- سواري 3- فرورفتن در آب 4- به سبز ه نگاه كردن 5- خوردن 6 - آشاميدن
7و8- كه در اثر ازدواج بدست مي آيد (نگاه كردن به زن زيبا و زناشويي) 9- مسواك كردن
10- هم صحبتي با افراد دانا و خوش خلق.
مواردي كه ذكر شد، اگر چه بعضي بنظر ساده مي آيند، ولي در عين سادگي، بسيار در نشاط
انسان در زندگي مؤثر هستند. مثلا همين به سبزه نگاه كردن، رفع خستگي از انسان مي
نمايد و شخص نشاط فعاليت پيدا مي نمايد.
آداب اساسي براي خوش زيستن: من چيستم
(5)
اگر انسان خود را بشناسد، خواهد ديد در او عاملي هست كه او را به راه خوش زيستن
هدايت مي كند. اين عامل عقل است. آن را بهتر بشناسيم.
- شخصي را مي بينيم كه اميدوار است. مي انديشد به خوبيهايي كه پروردگار متعال از
ابتداي خلقت او كه يك ذره بوده است، تا به الان به او كرده است. و سراسر وجودش را
اميد فـرا مي گيرد. آخر يك ذره كجا و حالا چشم كه با آن مي توان ديد كجا؟ گوشي كه
با آن مي توان شنيد كجا؟ دست كه با آن مي توان كار كرد كجا؟ نيكيهاي بسيار خداوند
به انسان، از خوراك، هوا، امنيت، پدر، مادر، بستگان، دوستان، مسكن، لباس،... و آنچه
كه به شمارش نمي آيند، سبب شده كه انسان عاقل اميدوار باشد. اين اميدواري سبب
اعتماد به نفس و پشتگرمي براي انسان در زندگي است. سبب آنست كه انسان يقين داشته
باشد كه خداوند همچنانكه در گذشته به او خوبيهاي فراوان كرده ، در آينده هم براي او
سفره احسانش را خواهد گشود.
اميدواري از اجزاي عقل است. آيا مي تواند شخصي كه تفكر مي كند و خوبيهاي پروردگار
را به خود مي بيند، اميدوار نباشد؟ در اثر توجه به احسانهاي خداوند، اين جزء عقل در
انسان شكوفا مي شود.
ضد آن نوميدي است كه از اجزاء جهل مي باشد. سبب سستي و بي تلاشي در انسان مي گردد.
آيا مي تواند نوميدي از غير جهل باشد؟ آخر، انسان كه مورد اين همه نيكيها واقع شده،
جايي براي نوميدي مي تواند داشته باشد؟ و نوميدي او جز اين است كه از جهل و تاريكي
دروني اش سرچشمه مي گيرد.
پروردگارا صفت اميدواري را در ما زنده فرما و نوميدي را از ما پاك فرما.
با تشکر
| جستجو | پاسخ به سوالات | آرشيو | اين بار | تماس با ما | صفحه اصلی |
